Κοτζιάς, Γεώργιος

(1919 – 1977). Γιατρός και ερευνητής. Ήταν γιος του δημάρχου της Αθήνας Κωνσταντίνου Κοτζιά (βλ. λ.). Αποφοίτησε από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Χάρβαρντ. Μετά την αποφοίτησή του δίδαξε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης και το 1949 αποσπάστηκε στο ινστιτούτο Ροκφέλερ, όπου ξεκίνησε έρευνες σχετικές με τη βιοχημεία των νεφρίτιδων. Μελέτησε επίσης τη μονοσμινοξίδαση, που αποτέλεσε τη βάση της φαρμακολογίας των ασθενειών του κεντρικού νευρικού συστήματος. Το 1952 διορίστηκε καθηγητής στο επιστημονικό ίδρυμα ερευνών Μπρουκχέιβεν του Λονγκ Άιλαντ, όπου συνέχισε τις έρευνές του για τον ρόλο των ιχνομετάλλων του μαγγανίου στον άνθρωπο και στα ζώα· οι έρευνες αυτές αποτέλεσαν την απαρχή των επιστημονικών πορισμάτων που τον οδήγησαν στην ανακάλυψη φαρμακευτικής μεθόδου για την αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον. Για τις εργασίες αυτές τιμήθηκε με το επιστημονικό βραβείο των ΗΠΑ Άλμπερ-Μέρι Λάσκερ, ενώ το 1973 έγινε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Ο Κ. τιμήθηκε ιδιαίτερα και από την Ελλάδα με τα παράσημα του ανώτερου ταξιάρχη του Φοίνικα, ενώ ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1976). Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε κυρίως με τη μελέτη του ρόλου του εγκεφάλου στα καρκινικά κύτταρα, χρησιμοποιώντας ακόμα και τον εαυτό του ως πειραματόζωο των ερευνών του, χωρίς ωστόσο να καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα. O γιατρός, ερευνητής και ακαδημαϊκός Γεώργιος Κοτζιάς.